prof. Czesław Stańczyk

W roku 1956 ukończył Państwową Średnią Szkołę Muzyczną im. M. Karłowicza w Katowicach, gdzie uczył się w klasie Ady Głowackiej, a na ostatnim roku – w klasie Stefanii Allinówny (dyplom z wyróżnieniem). W roku 1962 uzyskał dyplom z wyróżnieniem także w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach (obecnie Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach) w klasie fortepianu doc. Stefanii Allinówny.

W 1959 roku, jeszcze w czasie studiów, rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Katowicach, gdzie bezpośrednio po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony etatowo. W roku 1967 otrzymał etat asystenta w Katedrze Fortepianu, a następnie po przeprowadzeniu przewodu kwalifikacyjnego w roku 1969 uzyskał stopień adiunkta. Dla wzbogacenia doświadczeń pedagogicznych w latach 1971 – 1979 podjął dodatkowo pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Bytomiu. W roku 1972 zaprojektował i zorganizował słynny obóz wakacyjny dla młodzieży pianistycznej w Nysie, którego był kierownikiem. W obozie uczestniczyło ok. 30 uczniów (od V kl. szkoły I st.), studentów i absolwentów szkół i uczelni z Bytomia, Opola, Nysy, Gdańska i Katowic. W skład kadry pedagogicznej wchodzili m.in. prof. Andrzej Jasiński i prof. Jerzy Sulikowski. Forma obozu, program zajęć, skład uczestników, bezinteresowny wkład pracy kadry pedagogicznej był ewenementem w skali ogólnopolskiej. Obozy zostały powtórzone w tym samym kształcie w roku 1973 i 1974. Wśród uczestników obozów znajdowali się dzisiejsi znani artyści – miedzy innymi: Krystian Zimerman, Ewa Pobłocka i Eugeniusz Knapik.

W roku 1973 zorganizował pracę Studium Pedagogicznego przy PWSM w Katowicach i w latach 1973-1981 był jego kierownikiem. W latach 1977-1979 był kierownikiem Zespołu Dydaktycznego Fortepianu Ogólnego. W roku 1975 odbył 3-miesięczny staż w klasie Władimira Natansona w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, gdzie uczestniczył w zajęciach wielu wybitnych pedagogów – Zaka, Baszkirowa, Milsteina, Naumowa. Pod ich kierunkiem opracowywał pozycje repertuaru pianistycznego, a dodatkowo był słuchaczem wykładów na Fakultecie Podwyższania Kwalifikacji. W roku 1976 brał czynny udział w Seminarium Bartokowskim w Budapeszcie. W roku 1978 po przeprowadzonym w Akademii Muzycznej w Krakowie przewodzie kwalifikacyjnym uzyskał stopień docenta, w roku akademickim 1980/81 uzyskał mianowanie na to stanowisko. W latach 1981-1983 pracował w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Mozarteum w Salzburgu (Austria). W roku 1984 został dziekanem Wydziału Instrumentalnego, ponownie – na drugą kadencję – w 1987 roku i pełnił ją do 1991 roku. W latach 1988-1993 pracował na pełnym etacie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie. Przez jeden rok – w roku akademickim 1993/1994 – kierował Katedrą Fortepianu w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W roku 1999 podjął dodatkowo pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach. W ostatnich latach pracował też jako profesor fortepianu na Uniwersytecie w Ostrawie, w Czechach.

Oprócz pracy pedagogicznej, na którą położył szczególny nacisk, prowadził również działalność koncertową. Od końca lat 50-tych współpracował stale z kilkoma Filharmoniami – Narodową, Śląską, Pomorską, Opolską, ROW, Koszalińską. Występował w wielu koncertach jako solista, kameralista i akompaniator. Za granicą występował jako solista i kameralista w Moskwie, Petersburgu, Salzburgu, Pradze, Algierze, Ostrawie, Rijece.

Od ponad 30-tu lat konsultuje szkoły muzyczne I i II stopnia, prowadzi wykłady, seminaria dla uczniów i nauczycieli, bierze udział w pracach jury różnego rodzaju konkursów pianistycznych – zarówno ogólnopolskich jak i lokalnych – w ostatnich latach wielokrotnie zasiadał w jury konkursów w Towarzystwie im. Fryderyka Chopina w Warszawie, chopinowskich w Antoninie i w Szafarni, ogólnopolskich organizowanych przez Centrum Edukacji Artystycznej oraz w Piotrkowie Trybunalskim, Płocku, Bielsku-Białej i innych. W wielu wymienionych konkursach pełni funkcję przewodniczącego jury. Prowadzi warsztaty wakacyjne dla młodzieży w Warszawie (Warszawskie Warsztaty Pianistyczne), w Bystrzycy Kłodzkiej i Lublinie. W latach 1998-1999 był wykładowcą i – wraz z Pawłem Skrzypkiem – współorganizatorem Podlaskich Spotkań Muzycznych. Prowadził mistrzowskie kursy pianistyczne w Chorwacji – w Zagrzebiu, Dubrowniku, Splicie i w Rijece. Przez kilka lat był członkiem Rady Programowej i w Komisji Oceniającej Estrady Młodych Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Przez wiele lat pełnił też funkcję konsultanta i rzeczoznawcy Ministerstwa Kultury w komisjach przyznających kwalifikacje nauczycielom w szkołach I i II st. W owym okresie – jako przewodniczący komisji powołanej przez Centrum Edukacji Artystycznej opracował programy nauczania gry na fortepianie dla szkół muzycznych I i II stopnia. Na zaproszenie Akademii Muzycznych w Warszawie, Katowicach, Krakowie i Poznaniu ponad dwudziestokrotnie był recenzentem przewodów przyznających nauczycielom akademickim kwalifikacje I i II stopnia. W latach 1989-1992 Paweł Skrzypek pozostawał – do swojego I-go Przewodu Kwalifikacyjnego – pod opieką Czesława Stańczyka jako asystent w Katowickiej Akademii Muzycznej.

Czesław Stańczyk wykształcił ponad dwudziestu absolwentów, którzy zajmują poważne miejsca w szkolnictwie i w życiu koncertowym w kraju i za granicą: Eugeniusz Knapik – Katowice; Maria Magdalena Janowska-Bukowska – Wrocław; Maciej Pawela – Sydney; Tadeusz Biernacki – Vancouver; Alina Klimaszewska – Houston; Gabriela Szendzielorz – Katowice; Zofia Antes, Przemysław Lechowski, Tomasz Lupa – Warszawa.